W trzecim kwartale 2025 roku francuska gospodarka najprawdopodobniej utrzyma się na ścieżce umiarkowanego wzrostu, co wynika z najnowszych przewidywań Banku Francji. Jednakże, zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne uwarunkowania ekonomiczne rzutują na coraz większą niepewność co do perspektyw makroekonomicznych na lata 2026 oraz 2027. W sytuacji, gdy gospodarka strefy euro znajduje się na rozdrożu, rozwój wydarzeń gospodarczych we Francji nabiera szczególnego znaczenia również z perspektywy polskich przedsiębiorstw i inwestorów powiązanych z rynkiem francuskim.
Umiarkowany wzrost PKB w trzecim kwartale 2025: analiza czynników
Zgodnie z opublikowaną prognozą Banku Francji, trzeci kwartał 2025 roku przyniesie gospodarce francuskiej umiarkowany, ale stały wzrost produktu krajowego brutto. Wzrost ten powinien oscylować w granicach 0,4-0,6% kwartał do kwartału, co na tle stagnacji obserwowanej jeszcze w 2023 oraz 2024 roku stanowi wyraźny postęp. Kluczowymi motorami tego przyspieszenia pozostają konsumpcja krajowa oraz stopniowa odbudowa inwestycji prywatnych, napędzana między innymi przez korzystną strukturę kosztów kapitału wynikającą z ostrożnej polityki monetarnej Europejskiego Banku Centralnego. Decyzja EBC o utrzymaniu stóp procentowych na względnie stabilnym poziomie, mimo presji inflacyjnej, sprzyja łagodzeniu obciążeń dla przedsiębiorstw sektora niefinansowego oraz gospodarstw domowych.
Nie bez znaczenia pozostaje również poprawa nastrojów w sektorze usług i przemysłu, zwłaszcza w segmencie przemysłu motoryzacyjnego oraz spożywczego. Dane gospodarcze za pierwszy kwartał 2025 roku wykazały wyraźne ożywienie aktywności exportowej, co znalazło potwierdzenie w rosnącym bilansie handlowym. Warto wskazać, że głównymi odbiorcami francuskiego eksportu pozostają nadal Niemcy, Włochy oraz Stany Zjednoczone, a wzrost zapotrzebowania na francuskie produkty high-tech oraz wyroby spożywcze wspiera utrzymanie pozytywnego trendu. Scenariusz ten zakłada jednak brak większych zakłóceń w globalnych łańcuchach dostaw, których wystąpienie mogłoby rzutować na kondycję sektora eksportowego.
Ponadto, na wzrost gospodarczy wpływa także sytuacja na rynku pracy. Stopa bezrobocia utrzymuje się na relatywnie stabilnym poziomie 7,0-7,2%, co w zestawieniu z rosnącą aktywnością zawodową osób młodych i poprawą płac realnych sugeruje możliwe dalsze ożywienie popytu wewnętrznego. Niemniej, wyzwania po stronie rosnących kosztów energii oraz presji demograficznej, z którą mierzy się francuski rynek pracy, są elementami wymagającymi bieżącego monitoringu, zwłaszcza w obliczu nadchodzących wyzwań o charakterze strukturalnym.
Presja inflacyjna i polityka fiskalna: zagrożenia i możliwości
Podmioty analizujące sytuację makroekonomiczną Francji nie mogą pomijać kwestii presji inflacyjnej, która od końca 2022 roku pozostaje jednym z kluczowych czynników ryzyka. Inflacja konsumencka, choć istotnie niższa niż w szczycie z roku 2023, nadal oscyluje w przedziale 3,2-3,5% r/r, co hamuje tempo poprawy siły nabywczej ludności oraz ogranicza skłonność do konsumpcji. Długotrwała ekspozycja na wzrost cen energii i produktów spożywczych wymusza na rządzie podejmowanie kontrowersyjnych decyzji o charakterze osłonowym, które mogą zaburzyć równowagę finansów publicznych.
W nadchodzącym roku szczególnego znaczenia nabiera polityka fiskalna. Nowelizacja budżetu i planów konsolidacji wyznaczonych do końca 2027 roku zakłada stopniowe ograniczanie deficytu sektora finansów publicznych z obecnych 5,0% PKB do poziomu poniżej 3% PKB – zgodnie z wymogami unijnych mechanizmów ramowych. Jednocześnie rosną zobowiązania z tytułu zadłużenia publicznego, które według szacunków Międzynarodowego Funduszu Walutowego w 2025 roku przekroczą 112% PKB. W tej sytuacji rząd Francji stoi przed wyborem: kontynuować drogę redukcji wydatków publicznych, ryzykując osłabieniem popytu krajowego, czy też utrzymać wieloletnie programy wsparcia socjalnego i inwestycji infrastrukturalnych, pogłębiając jednak deficyt budżetowy.
Warto przy tym zwrócić uwagę na coraz wyraźniejszy wpływ niestabilnego otoczenia geopolitycznego na politykę fiskalną i inflacyjną. Sytuacja na Ukrainie, fluktuacje cen surowców energetycznych oraz widoczne napięcia na Bliskim Wschodzie przekładają się na wzrost ryzyka materiałowego przeniesienia szoku ofertowego na ceny detaliczne w krajach Europy Zachodniej. Francuski rząd prowadzi więc politykę wielowektorową – z jednej strony dąży do uniezależnienia się od importu surowców, z drugiej inwestuje w odnawialne źródła energii, co jednak nie daje natychmiastowych rezultatów dla stabilności cen w krótkiej perspektywie.
Otoczenie zewnętrzne i relacje handlowe – niepewność czynników międzynarodowych
Niepewność dotycząca rozwoju gospodarczego Francji po roku 2025 w dużej mierze wynika z otoczenia międzynarodowego. Analiza aktualnych trendów wyraźnie wskazuje na wzmożoną wrażliwość francuskiego modelu wzrostu na zmiany koniunktury globalnej. Gospodarka Francji, jako druga co do wielkości w Unii Europejskiej, jest silnie powiązana z zagranicznymi rynkami zbytu oraz globalnymi łańcuchami produkcji. W ostatnich latach, dynamika wzrostu eksportu była bezpośrednio uzależniona od koniunktury za Odrą – ewentualne spowolnienie gospodarcze w Niemczech lub Stanach Zjednoczonych może przełożyć się na osłabienie popytu na francuskie dobra inwestycyjne czy konsumenckie.
Do źródeł niepewności zaliczyć należy również trwające i potencjalne konflikty handlowe, które szczególnie mocno dotykają sektor motoryzacyjny, lotniczy i rolniczy. Nasilające się tendencje protekcjonistyczne na rynku międzynarodowym sprawiają, że francuscy eksporterzy napotykają coraz więcej barier pozataryfowych. Przykłady ostatnich miesięcy, choćby związane z ograniczeniem eksportu niektórych produktów rolnych do Chin czy sporami taryfowymi z USA, pokazują skalę wyzwań stojących przed sektorem eksportowym. Również przewidywany wzrost kosztów transportu międzynarodowego, w tym nakładów na dostosowanie się do wymogów klimatycznych Unii Europejskiej, implikuje dla francuskiego eksportu zwiększone koszty i potencjalne przesunięcie części inwestycji poza granice kraju.
Dalsze ryzyko związane jest z przekształceniami w międzynarodowym systemie finansowym oraz sytuacją na rynkach kapitałowych. Dla francuskiej gospodarki, która od lat korzystała z łatwego dostępu do taniego finansowania zarówno na rynkach krajowych, jak i zagranicznych, zmiana nastawienia inwestorów w kierunku aktywów o niższym ryzyku może stworzyć wyzwania w zakresie refinansowania długu publicznego. Ograniczenie płynności międzynarodowej i wzrost kosztów obsługi zadłużenia wymuszać mogą rewizję priorytetów w polityce wewnętrznej rządu francuskiego, zwłaszcza jeśli obecny klimat niepewności na rynkach światowych utrzyma się przez kolejne kwartały.
Perspektywy na lata 2026-2027: kumulacja wyzwań i scenariusze rozwoju
Prognozy długoterminowe Banku Francji na lata 2026 i 2027 wykazują narastającą niepewność, którą determinują zarówno czynniki strukturalne, jak i nowe, niespodziewane ryzyka. Istotnym wyzwaniem pozostaje wzrost zadłużenia publicznego, szczególnie w kontekście postępującej konieczności finansowania transformacji energetycznej. Według analiz, znacząca część inwestycji publicznych w nadchodzących dwóch latach zostanie ukierunkowana na ambitne cele związane z dekarbonizacją przemysłu, rozbudową infrastruktury energetycznej oraz zwiększeniem efektywności energetycznej budynków. Realizacja tych celów, choć w długim terminie wpłynie korzystnie na konkurencyjność Francji, może okresowo ograniczyć dostępność środków budżetowych na inne cele prorozwojowe, szczególnie jeśli wzrost gospodarczy będzie poniżej oczekiwań.
Drugi zagrożenie dla stabilności perspektyw rozwojowych wynika z rosnącej dynamiki zmian demograficznych. Starzenie się społeczeństwa francuskiego oraz malejący odsetek osób aktywnych zawodowo wywołują presję na system ubezpieczeń społecznych oraz generują trudności w utrzymaniu wysokiej bazy podatkowej. Równocześnie narasta problem niedostosowania kwalifikacji do aktualnych potrzeb rynku pracy, zwłaszcza w sektorach nowoczesnych technologii i usług cyfrowych. Reforma rynku pracy, którą zapowiedział rząd, może stanowić element odpowiedzi na te problemy, lecz jej skuteczność wymaga koordynacji polityk edukacyjnych, inwestycji w kapitał ludzki oraz zwiększenia mobilności pracowników.
Trzecią, równie istotną barierą dla przewidywalności rozwoju gospodarczego Francji są zmiany wywołane przez postęp technologiczny i cyfryzację. Automatyzacja procesów przemysłowych, sztuczna inteligencja oraz innowacyjne modele biznesowe zmieniają strukturę zapotrzebowania na towary i usługi, a co za tym idzie – stawiają przed tradycyjnymi sektorami gospodarki konieczność adaptacji lub restrukturyzacji. Niewłaściwie przygotowana transformacja może skutkować wzrostem bezrobocia strukturalnego oraz pogłębiającym się rozwarstwieniem ekonomicznym. Równocześnie, sukcesy w zakresie wdrażania innowacji mogą otworzyć przed francuskim biznesem nowe perspektywy ekspansji, zwłaszcza na rynki spoza strefy euro, jednak wymagać to będzie istotnych nakładów inwestycyjnych oraz wsparcia ze strony państwa i samorządów lokalnych.
Podsumowując, o ile w trzecim kwartale 2025 roku francuska gospodarka może liczyć na stabilizację i umiarkowany wzrost, to średnio- i długoterminowe perspektywy na lata 2026-2027 pozostają bardzo niejasne. Dynamika zmian w otoczeniu międzynarodowym, presja fiskalna, wyzwania demograficzne oraz konieczność adaptacji technologicznej – to czynniki, których skala oraz siła oddziaływania zdecydują o rzeczywistej ścieżce wzrostu Francji w nadchodzących latach. Sytuacja ta powinna znaleźć odzwierciedlenie w strategiach zarówno francuskich, jak i międzynarodowych przedsiębiorstw operujących na tamtejszym rynku.
